Er waren eens… in twee steden hier ver vandaan, een mannetje en een vrouwtje. Het vrouwtje woonde in een klein studiootje in een zijstraatje van het Plein in Den Haag. Het mannetje woonde in Amersfoort en was naarstig op zoek naar woonruimte in Almere. Het mannetje werkte als hoofdnerd bij @Home. Het vrouwtje als account manager bij een bedrijf dat hele ingewikkelde dingen met financiele marktdata doet (iets met obligaties, futures, forwards, erg lastig allemaal) in Schiphol-Oost.
Op een heerlijke zaterdagzomeravond in juni 2005, de precieze datum weet niemand, hadden zowel het mannetje als het vrouwtje hetzelfde idee opgevat: een avondje lekker stappen in Panama, Amsterdam. Het vrouwtje was iets minder voorbereid als het mannetje en kwam de tent niet zomaar in. Gelukkig bood een collega van het vrouwtje, die – heel toevallig – een vriendin was van het mannetje, haar hulp aan om het vrouwtje en haar vriendinnen naar binnen te smokkelen. En zo gebeurde het dat het mannetje en het vrouwtje, op dezelfde avond, naast elkaar in Panama Amsterdam stonden.
Het mannetje was de kunst van het versieren een beetje (zeg maar gerust een beetje veel) verloren. Na uren dralen was de enige vriend die het mannetje nog wel in het versierproces wilde ondersteunen en nog niet naar huis was afgetaaid het ook zat en stapte hij op het vrouwtje af om haar nummer te vragen.
Een week later ontving Leontine een heel vreemd berichtje van Rik: “Ik heb een vis gevangen!”
Rik beweert nog steeds bij hoog en laag dat hij ECHT een vis had gevangen, je weet wel, zo’n glibberig ding met schubben en vinnen. In het slootje achter het logeeradres waar hij die avond van Panama had gebivakkeerd.
Maar iedereen wist wel beter; Rik had een vis gevangen. Rik had Leontine gevangen.
Na het verhaal over onze ontmoeting en het verhaal achter de foto op de kaart, kan het verhaal achter het huwelijksaanzoek natuurlijk niet uitblijven. Voor wie het heeft gemist... The proposal! December 2009, wie herinnert het zich niet. Een kleine toc
Tracked: Aug 08, 21:21